Stanisław Okulicz, urodzony 2 października 1878 roku w Żurominie, to postać, którą warto przybliżyć w kontekście historii Polski. Jego życie przypada na burzliwy czas II Rzeczypospolitej, w którą aktywnie się zaangażował.
Był starostą oraz sędzią w Najwyższym Trybunale Administracyjnym, odgrywając kluczową rolę w administracji publicznej tamtych lat. Stanisław Okulicz zmarł 7 września 1967 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie wpływ na rozwój polskiego prawa i administracji.
Życiorys
Stanisław Okulicz był znanym prawnikiem, który ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1899–1915 działał w Warszawie jako adwokat, zdobywając doświadczenie oraz uznanie.
Od sierpnia 1915 do listopada 1918 pełnił służbę w straży obywatelskiej oraz milicji miejskiej w stolicy, gdzie piastował stanowiska komisarza, a następnie nadkomisarza. Po zakończeniu I wojny światowej, 11 listopada 1918, objął funkcję komisarza rządowego w Warszawie, którą sprawował do 21 grudnia 1920. Po tej dacie, od 22 grudnia 1920 do 1 lipca 1927 roku, był starostą powiatu warszawskiego.
W roku 1926 przez krótki czas, bo aż przez rok, pełnił zaszczytną rolę prezesa Towarzystwa Miłośników Karczewa. Następnie, od lipca 1927 r., zaangażował się jako Naczelnik Wydziału Administracyjnego w Urzędzie Wojewódzkim w Warszawie. W październiku 1928 roku został oddelegowany do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na to samo stanowisko. W dniu 7 czerwca 1929 roku Prezydent RP powierzył mu funkcję sędziego Najwyższego Trybunału Administracyjnego.
Okulicz był także aktywnym członkiem Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP, gdzie zasiadał w zarządzie głównym oraz przewodniczył Komisji Opiniowania Projektu Ordynacji Adwokackiej, wpływając na rozwój polskiego prawa.
Po swojej śmierci spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 97-6-22, gdzie można go wspominać i oddać hołd jego osiągnięciom w dziedzinie prawa i administracji.
Ordery i odznaczenia
Stanisław Okulicz otrzymał szereg wyróżnień, które podkreślają jego osiągnięcia i zasługi. Wśród najważniejszych z nich znajduje się:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 maja 1923 roku,
- Złoty Krzyż Zasługi, który został nadany 10 sierpnia 1924 roku.
Przypisy
- a b c d e f Janusz Mierzwa Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 1 , wyd. LTW, Łomianki 2018, s. 314
- Cmentarz Stare Powązki: OKULICZOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 10.02.2020 r.]
- Feliks Żebrowski: Starosta powiatowy warszawski w działaniu. [dostęp 01.05.2015 r.]
- Trasa 1: "Starego Otwocka". [dostęp 01.05.2015 r.]
- Sanatorium Sejmikowe im. Stanisława Okulicza. [dostęp 01.05.2015 r.]
- Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
- M.P. z 1924 r. nr 192, poz. 594 „za wybitną i skuteczną działalność podczas wiosennego wylewu Wisły w 1924 r.”
- Kronika. „Głos Sądownictwa”, s. 324, Nr 5 z 1930.
- Najwyższy Trybunał Administracyjny - nowi sędziowie.
- Minister na nocnych kontrolach w Otwocku, Falenicy i Kaczym Dole.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Leon Wetmański | Cezary Dobies | Julian Czerwiakowski | Robert GontarzOceń: Stanisław Okulicz