Leon Wetmański


Leon Wetmański, urodzony 10 kwietnia 1886 roku w Żurominie, był postacią o dużym znaczeniu w historii Kościoła katolickiego w Polsce. Jako duchowny rzymskokatolicki, pełnił funkcję biskupa pomocniczego płockiego w latach 1928–1941. Jego życie zakończyło się tragicznie 10 października 1941 roku w Działdowie.

Wetmański jest również uznawany za błogosławionego Kościoła katolickiego, co podkreśla jego ważność nie tylko w kontekście lokalnym, ale i w szerszym znaczeniu religijnym. Jego dziedzictwo nadal wpływa na życie duchowe wielu wiernych.

Życiorys

Młodość

Leon Wetmański był synem Adama oraz Korduli z Chądzyńskich. W okresie od 1895 do 1900 roku uczęszczał do szkoły gminnej w Żurominie, gdzie rozpoczął swoją edukację. W 1902 roku podjął studia w Seminarium Nauczycielskim w Wymyślinie (dzisiejsze Skępe). Niestety, jego upór i chęć nauki języka polskiego doprowadziły do wydalenia go z ostatniego roku studiów za potajemne podpisanie petycji, która domagała się włączenia polskiego do programu nauczania. Życie w Wymyślinie okazało się przełomowe dla jego przyszłości. W 1906 roku zdał egzamin gimnazjalny w Płocku, co pozwoliło mu na rozpoczęcie nauki w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku, kierowanym przez ks. Antoniego Juliana Nowowiejskiego. W trakcie studiów przejawiał niezwykłą pracowitość oraz silne poczucie odpowiedzialności, co zaowocowało rocznym pełnieniem funkcji dziekana kleryckiego.

Prezbiterat

W dniu 23 czerwca 1912 roku przyjął święcenia kapłańskie w Płocku z rąk biskupa Antoniego Juliana Nowowiejskiego. Po letniej przerwie trafił na dalsze studia do Akademii Duchownej w Petersburgu, które ukończył w 1916 roku, uzyskując tytuł magistra psychologii religii. W czasie I wojny światowej, będąc w Petersburgu, Leon Wetmański wsparł uchodźców zarówno materialnie, jak i duchowo; zorganizował nawet sierociniec. Z uwagi na konflikty wojenne, jego powrót do kraju był niemożliwy. Pamiętając o jego talentach, biskup petersburski powierzył mu rolę prefekta w gimnazjum dla dziewcząt oraz zlecił wykłady z homiletyki w seminarium duchownym. Po zakończeniu wojny, w 1918 roku, powrócił do Polski, gdzie biskup Nowowiejski docenił jego zdolności, mianując go profesorem ascetyki i mistyki oraz ojcem duchownym w płockim seminarium. Wetmański był także wykładowcą oraz spowiednikiem w Niższym i Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku, a jego inicjatywy obejmowały powstanie m.in. kół misyjnych oraz abstynenckich. Odznaczał się niezwykłą pobożnością oraz życiem religijnym, a alkoholizm był problemem, któremu także poświęcał swoją uwagę. W 1921 roku podjął się pracy w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, gdzie pełnił funkcje duchowego kierownika dla Zgromadzenia Sióstr Pasjonistek oraz Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej. Nadzorował także rekolekcje oraz dni skupienia.

Biskupstwo

19 grudnia 1927 roku Leon Wetmański został mianowany biskupem pomocniczym diecezji płockiej oraz biskupem tytularnym Camachus. Sakrę biskupią otrzymał 22 kwietnia 1928 roku w Płocku. Nieustannie angażował się w prace misyjne oraz charytatywne, a w ramach swoich obowiązków biskupich zajmował się także kwestiami kurialnymi i wizytacyjnymi. Jego pasją była działalność charytatywna oraz prowadzenie rekolekcji, którym poświęcał ogromną ilość swojego czasu i zaangażowania. W 1931 roku objął stanowisko prezesa Towarzystwa Dobroczynności Caritas w Płocku oraz zainicjował powstanie Stowarzyszenia Pań Miłosierdzia. Pełnił także funkcję sekretarza generalnego Związku Misji Duchowych w Polsce, a od 1939 roku był dyrektorem Krajowej Unii Apostolskiej Kapłanów w Polsce. Wznowił działalność stołówki, gdzie organizowano codzienne posiłki dla potrzebujących, wydawano aż 500 obiadów dziennie bezpłatnie.

W obliczu II wojny światowej kontynuował swoje charytatywne działania przez pewien czas, aż do swojego aresztowania 11 listopada 1939 roku, kiedy to trafił do więzienia. Po zwolnieniu, mimo trudnych okoliczności, nie zrezygnował z działalności duszpasterskiej. 28 lutego 1940 roku wywieziono go do Słupna, gdzie potajemnie odprawiał mszę i udzielał sakramentów alumnom ostatniego roku nauki w seminarium. W nocy z 6 na 7 marca 1941 roku został przewieziony do Płocka, a następnie do niemieckiego obozu zagłady Soldau (KL) w Działdowie. Osadzono go w celi ze współbraćmi, gdzie wielokrotnie odprawiał nabożeństwa oraz starał się wzmacniać duchowe siły kapłanów, aby byli gotowi do przyjęcia męczeństwa. Prawdopodobnie zmarł w wyniku epidemii tyfusu, która rozprzestrzeniła się latem 1941 roku, a oficjalna data zgonu, podana przez niemieckie władze, to 10 października 1941 roku.

Patron

Imię Biskupa Leona Wetmańskiego zostało uhonorowane w kilku szkołach w regionie. W Sierpcu nazwa ta nadano Gimnazjum Publicznemu, które obecnie funkcjonuje jako Liceum Ogólnokształcące.

Dodatkowo powstało również gimnazjum w Sikorzu, które nosi nazwę Niepubliczne Gimnazjum Katolickie im. bł. abp. A. J. Nowowiejskiego oraz bł. bp. L. Wetmańskiego.

Po transformacji tej instytucji edukacyjnej nowa szkoła podstawowa została przeniesiona do Płocka i nazwano ją Katolicką Szkołą Podstawową im. bł. abp. A. J. Nowowiejskiego oraz bł. bp. L. Wetmańskiego.

Beatyfikacja

Leon Wetmański jest postacią, która 13 czerwca 1999 roku został beatyfikowany wśród 108 błogosławionych męczenników. Wielkie wydarzenie miało miejsce w Watykanie, gdzie jego zasługi zostały docenione przez papieża Jana Pawła II.

Przypisy

  1. Krótka prezentacja szkoły. leonium.edu.pl. [dostęp 03.10.2020 r.]
  2. Historia szkoły. stanislaum.pl. [dostęp 03.10.2020 r.]
  3. Kontakt. stanislaum.pl. [dostęp 03.10.2020 r.]
  4. StefanS. Popiołek StefanS., Ze wspomnień czytelników – Niech trwa pamięć [online], Tygodnik Płocki, 26.04.2001 r. [dostęp 01.06.2019 r.]
  5. Historia Caritas Diecezji Płockiej. plock.caritas.pl. [dostęp 16.10.2011 r.]

Pozostali ludzie w kategorii "Inne":

Cezary Dobies | Julian Czerwiakowski | Robert Gontarz | Stanisław Okulicz

Oceń: Leon Wetmański

Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:14